تو آن سوار سبز پوش رعنا قامتی که از دل شبهای قیر گون فراق سر بیرون می آوری وعالم آرای چشم جهان خواهی شد .توهمان تجلی ظهوری ،تو همان امام آینه هایی ،تو آنی که با شمشیر دلربای معجزه آرای خود جانها وروان ها مسخر می کنی وحق را بر مسند خلافت اهل زمین می نشانی وبر هر کس وهر جاکه نشان از سیاهی وتباهی است حاکم می کنی .آری ای یعقوب صفتان ای عاشقین درگاهش بدانیدکه نهایت این چشم به در دوختن ها واشک حسرت ریختن ها ،یوسفی خواهد درخشید که صد یوسف کنعانی حلقه به گوش جمال وکمال اویند .هر چند

شبنم دیده را بر گل انتظار می پاشیم چرا که بوی ظهورت در مشام همه جهان پیچیده است،صدای گامهایت که آمدنی است در گوش گیتی طنین افکنده است .آینه ها تمام قد ،به صیقل زنگار های خونین ایستاده اند. نرگس ها طلایه دار لشکر انتظار تواند وظهور فرزند عشق ومهربانی را لحظه می شمرند.سروها بی قرار