میلاد امام حسن مجتبی(ع)
سر نثار قدم و دیده ما فرش رهت
جان ما وقف تماشا و دل ما حرمت
سائل جود و کرم اهل سماوات و زمین
عاشق حسن خدایی عربند و عجمت . . .
::
::
ماه رحمت، سفره اش گسترده شد
زنده از فیضش جهان مرده شد
آسمان پرگشته از شادی و شور
آمده از لطف حق میلاد نور
::
::
با عشق حسن(ع) من به جهان ناز کنم
افطارمو با نام حسن باز کنم
صد شکر که درک شب قدر رمضان
با جشن ولادتش آغاز کنم
::
::
نیمه ماه است؛ ماهی که درهای رحمت بر روی جهانیان گشوده شده است.
خدایا! به «کریم اهل بیت» سوگند، سایه کرامت خویش را از ما دریغ مدار
::
::
گر چه اسلام گرفته است به خود رنگ حسین
به خدا صلح حسن نیست کم از جنگ حسین
شیعه آن است که در خط امامش باشد
تابع رهبر و در صلح و قیامش باشد . . .
::
::
روح پیغمبر و زهرا و علی در تن اوست
یک پسر نیست سه روح است که دریک بدن است
تا قیامت به چنین قامت رعنا صلوات
عجبا سرو قدی سرو هزاران چمن است . . .
::
::
مهمانی حق چه باصفا شد
میلاد امام مجتبی شد
(این عید بر عاشقان مبارک)