شبنم دیده را بر گل انتظار می پاشیم چرا که بوی ظهورت در مشام همه جهان پیچیده است،صدای گامهایت که آمدنی است در گوش گیتی طنین افکنده است .آینه ها تمام قد ،به صیقل زنگار های خونین ایستاده اند. نرگس ها طلایه دار لشکر انتظار تواند وظهور فرزند عشق ومهربانی را لحظه می شمرند.سروها بی قرارسرک می کشند وخط افق را پیوسته دوره می کنند .بید ها کمر های خمیده از انتظار خویش را راست می کنند،تا بلکه اولین طلیعه های فرج تو را بتوانند دید.                                                                                                                                                 تو بر کدامین ابر نماز می خوانی که هر بار صاعقه ای آرزوی دیدارت را به آتش می کشد.تو آینه دار کدام صفت خداوندی که همواره در مرز میانه ظهور واختفا گام می زنی .تو چگونه آشکاری که دست دیدار هیچ چشمی به قامت بلندت نمی رسد وچگونه پنهانی که همه وجود خبر از آمدنت می دهد .تو چگونه پنهانی که حیات ما مرهون تنفس توست وآسمان بر دستهای توایستاده وزمین به گامهای تو استوار است .تو چگونه پنهانی که ما پنهانی مان را به تو اقتدا می کنیم ودر سجده جماعتمان رشته مودت را می جویم.                                                                                                            ما به تمامی پنجرا ها عشق می ورزیم وبه آسمان همه درهای رو به افق سجده می بریم که روزی پنجره تصویر روشن تورا قاب خواهد کرد ودری برای پای بوس ظهورت خواهد شد.                                                                                  ماتنهایان وبی کسان عالم بی قرار ،منتظر آن لحظه ایم که تو با آمدنت جهان را معطر گردانی وآمدنت جهان را طراوت بخشد.واکنون عطش ظهورت لبهای همه مظلومین جهان را کویری کرده است.