گر بدینسان زیست باید پاک,من چه ناپاکم  اگر ننشانم از ایمان خود ,چون کوه یادگاری جاودانه ,برتر از بی بقای خاک.ایمان پیمانی است محکم ,چون کوه بین انسان و خالق و همیشه یک جشن روحی و آذین دل خواهد ماند .تبر زینی است که ناخالصی ها را از ما می تراشد و زمین را برای رشد وتکامل مهیا می کند  ,و آثار آن چیزی جزبیمه عاقبت آدمی نیست   .

انسان با ایمان به زندگی راستین پا می گذارد و رو به کمال,و همین انسان وقتی به سر حد کمال می رسد که حکومت و تسلط کامل بر نفس خویش داشته باشد واز قوای تملک نفس بهره وافی برده باشد.

یگانه مقصد اخلاقی تربیت,این است که انسان مالک ومختار نفس خود گردد,وبه جای که اسیر وتابع هوس های خود باشد وهر میل وهوسی او را به طرفی بکشاند,همیشه زمان امور خود را در کف خویش داشته باشد وقبل از انجام هر کار عقل واحساسات خود را جمع کند و با آنها مشورت کند وبعد از روی کمال وحزم واحتیاط تصمیم اتخاذ کند.

ایمان لازمه حیات اجتماع امروز است وباید آن را به دست آورد و تغییر مسیر داد چون تنها مردگان وابلهان تغییر عقیده نمی دهند و ما زنده ایم نه مرده ونه ابله .

باید قوت گرفت وبه راه ادامه داد وهمین ایمان شرط اصلی نیرومندی ماست وایمان یکی از قوایی است که بشر به مدد آن زندگی می کند وفقدان کامل آن در حکم سقوط بشر است .

امروز این ماییم میراث دار آیندگان .به آنها نشان می دهیم که زنده بودن مهم نیست تنهاوتنها چگونه زیستن وبا شرف و اعتبار زیستن مهم است ,واز کجا قوت گرفتن.

امروز ما مسلمانیم و احساس می کنیم هر روز از گذر روزگار پیروزی نهایی ما نزدیک تر می شود و ماییم که با پتک  ایمان بر سر هوس ها می کوبیم و به سوی آتش نا کامی سوق می دهیم واگر تا آخر بمانیم در دفتر تاریخ تا همیشه حک خواهد شد.اگر چه هر کدام در هر گوشه افتاده ایم وشاید گم شده ایم اما چه باک داریم چون خود راپیدا کرده ایم .این ماییم که تا زنده هستیم نقش ایمان را در پرچم مسلمانی خود کشیده ایم و هیچ ترس و واهمه ای هم از مرگ نداریم چون مرگ وزندگی برای ما یکی شده اند و این که زندگی از مرگ جدایی ناپذیر است تا زندگی نباشد مرگ نخواهد بود وتا مرگ نباشد زندگی وجود خارجی نخواهد داشت,از بزرگترین ستاره های آسمان تا کوچکترین ذره زمین دیر یا زود می میرند .سنگها وگیاهان وجانوران پی در پی به و گیاهان وجانوران هر کدام به دنیا آمده وبه سرا ی نیستی رهسپار شده در گوشه فراموشی گرد وغبار می گردند.

دنیا فقط جای خوردن وخوابیدن نیست بلکه جای شناخت وآزمودن ضعف وقوت خود است دنیا جای شکوفای است ,انقلاب درونی لازم است و سکوت ساز دل شکستن .بیا با قایق ایمان ,خود را به دریای عشق الهی بیندازو برو ایستادن فایده ای ندارد .بیا تا فرصت برای تو باقی است به سراغ مروارید دریای بندگی برو چون امروز خیلی ها آن را می خرند و با آن معامله دارند ,مروارید بندگی بجز نماز می تواند باشد؟

بیا تاوقت باقی است قلم برداریم و بر سردر  قلب خود بنویسیم ورود وسوسه ها ممنوع !

حضور دل نتوان یافت در لباس حریر               که فیتیله ابریشمی نسوخت .