یکی ازحقوق انسانی ،سپاس از محبت ونیکی دیگران است.حتی اگر مسلمان نباشیم ،احسان ونیکی دیگران به به عهده ما مسئولیت تشکر می گذارد.این حق ،نسبت به هر زبان و نژاد و ملیت و کشور ،یکسان است.

هرچه لطف ونیکی بیشتر ونیکی بزرگتر باشد ،تشکر هم باید بیشتر وبهتر انجام گیرد.و...آیا کسی بیشتر از "خدا"برماحق دارد؟...خیر ،چرا که نعمت ونیکی او درباره ما بیشمار است ،وخودش نیز وجودی عظیم وفیاض می باشد.

خداوند ما را از یک سلول آفرید،وهر چه نیاز حیات ما بود ،از قبیل :نور،حرارت ،مکان ،هوا،آب،اعضا،قوا،طبیعت گسترده ،گیاهان وحیوانات ،هوش وعقل وعاطفه و...برایمان فراهم کرده وبرای تربیت معنوی ما،رسولان خویش را فرستاد واحکام سعادت بخش مقررکردوحلال وحرام ،وضع نمود وحیات مادی وحیات روحی مارا از هر جهت،برخوردار از ابزار و وسائل کمال ساخت وهمه شرایط رشد وبهروزی وسعادت دنیوی واخروی ما را فراهم نمود .چه کسی بیش از خداوند به ما نیکی کرده ،که بیش از او شایسته ادای حق باشد؟

به قول سعدی:هر نفسی که فرو می رود ،ممد حیات است وچون بر می آید ،مفرح ذات،پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب. 

از دست و زبان که برآید           کز عهده شکرش به در آید.

بادی اگر چندی از این نعمت ها را از کس دیگر دریافت می کردیم،همه عمر مدیون وسپاسگزار او نبودیم؟

وظیفه انسانی ووجدانی ما،ایجاب میکند که سپاس نعمت های الهی را ادا کنیم وبه شکرانه آنهمه نیکی ،نماز بخوانیم واو را بپرستیم.

نماز،تشکر از خداوند است و هر انسان عاقل و باوجدانی ،به لزوم نماز پی میبرد .