عید فطر.. عید پایان یافتن رمضان نیست..

عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است..

چونان ققنوس که از خاکستر خویش دوباره متولد می شود..

رمضان کوره ایی است که هستی انسان را می سوزاند و

آدمی نو با جانی تازه از آن سر بر می آورد.

فطر شادی و دست افشانی بر رفتن رمضان نیست، بر آمدن روز نو، روزی نو و انسانی نو است. بناست که رمضان با سحرهاوافطارهایش.. با شبهای قدر و مناجاتهایش از ما آدمی دیگر بسازد. اگر درعید فطر درنیابیم که از نو متولد شده ایم...

اگر تازگی را در روح خود احساس نکنیم...عید فطر عید ما نیست.!!!