دخترم با تو سخن می گویم

گوش کن با تو سخن می گویم

زندگی در نگاهم گلزاری است

و تو با قامت چون نیلوفر

شاخه پر گل این گلزاری

گل عفت –گل صد رنگ امید

گل فردای سپید

می خرامی و تو را می نگرم

تو همان خرده نهالی که چنین بالیدی

راست چون شاخه سرسبز برومند شدی

همچو غنچه درختی همه لبخند شدی

دیده بگشای و در اندیشه گل چینان باش

همه گلچین گل امروزند

همه هستی سوزند

کس به فردای گل باغ نمی اندیشد

آن که گرد همه گل ها به هوس می چرخد

بلبل عاشق نیست

بله گلچین سیه کرداریست

که سراسیمه می دود در پی گل های لطیف

تا یکی لحظه به چنگ آرد و ریزد بر خاک

دست او دشمن باغ است نگاهش ناپاک

تو گل شادابی

به ره باد مرو

غافل از باغ مشو

ای گل صد پر من

با تو در پرده سخن می گویم

گل چو پژمرده شود جای ندارد در باغ

گل پژمرده نخندد بر شاخ

کس نگیرد زگل مرده سراغ!

دخترم با تو سخن می گویم

دخترم!گوهر من!تو که تک گوهر دنیای منی

دل به لبخند حرامی نسپار

دزد را دوست مخوان

چشم امید بر ابلیس مدار

دخترم! ای همه هستی من!

تو چراغی-تو چراغ همه شبهای منی

به ره باد مرو

تو گلی-دسته گلی-صد رنگی

پیش گلچین منشین

تو یکی گوهر تابنده بی مانندی

خویش را خوار مبین

ای سرا پا الماس

از حرامی بهراس

قیمت خود مشکن

قدر خود را بشناس

قدر خود را بشناس.